Het is 3 september 2014 en de tfl is alweer vier dagen onderweg. Team Ratatour kwam vrijdag al grotendeels in Bardonecchia aan. Nol een dag eerder met het vliegtuig en Nico en teambegeleider Gerben op zaterdag. Zaterdag hebben we de tijd gedood met een oefenrondje op de eerste col, de col l’echelle. Dat was goed tegen de stress en om de klimspieren wakker te maken. Het olympisch hotel (Turijn, 2006), deed vooral denken aan het vroegere Oostblok. Wel handig om ruim 400 fietsers en begeleiders onder te brengen. ‘S avonds en ’s ochtends in de rij voor eten, alvast wennen voor de rest van de week.
Iedereen was nerveus voor de start op zondagmorgen. Een hoop geritsel en geregel en ruim 300 fietsers die met hun kostbare ros trap op, trap af door het hotel banjeren, want de fiets moet naast het bed!
De start is feestelijk en het weer is top! Eindelijk onderweg na negen maanden voorbereiden.
De col l’echelle is een opwarmertje (?) voor het echte werk van dag één: de col du Lautaret en de finale op de Alp d’Huez. Met ‘slechts’ 110km één van de kortste etappes van de tour. Door een pittige (tegen)wind op de lange Lautaret werd snel een beroep gedaan op de teamgeest, die we nog niet hadden kunnen trainen. We doen onze naam eer aan. Bovenop de col het eerste checkpoint en dus eerste test voor flying Squad Gerben en Jeroen. Ze stonden er perfect!
Vervolgens op naar de ‘altijd lastige Hollandse berg’. Er was zelfs een tijdrit op de Alp geregeld. Het team bleek (grotendeels) redelijk aan elkaar gewaagd bergop. Ad reed 1.17u omhoog, de rest rond de 1.40u.
‘S avonds op de camping druk met tenten opzetten, douchen, snel naar het eten en daarna de ‘avondetappe’. Een ontzettend leuke compilatie van de dag met fraai foto- en filmmateriaal en natuurlijk verjaardagen en de etappe van de volgende dag.
Dag 1 was kinderspel vergeleken met dag 2, de koninginnerit met ca 4000 hoogtemeters, 164km en buitencategorie cols als de Croix de Fer en de Madeleine. Ook hier bleef het team binnen redelijk afstand van elkaar. De Croix de Fer is een lange (25km) gemene klim met stijgingspercentages tussen 8-12%. Op de top (na 40km) zaten enkele Ratatourders al aardig stuk. Bijladen op het checkpoint bij Jeroen en Gerben (in de koude wind) en vervolgens de gevaarlijke afdaling van de col du Glandon. Kramp in je handen van het remmen en geconcentreerd de scherpe haarspeldbochten door. Met snelheden tot zo’n 70km/u is dat goed opletten.
Op naar de Col de la Madeleine. Eerste nog een refill bij de boys en daarna de 20km naar boven, gemiddeld 8%. Maar 11 en 12% is vaak in beeld op de Garmin. Dik twee uur ploeteren met als toetje een pittige wind op het bovenste deel. Meer dood dan levend bij het checkpoint werden we weer opgelapt voor de lange afdaling en de laatste 80km en nog een colletje van de tweede categorie in het slot. De laatste 15km over het fraaie fietsparcours via Albertville naar het lac d’Annecy.
Masseuse Ina maakte overuren, ’s avonds in ons basecamp, hetzelfde ritueel met douchen, eten en avondetappe.
Dag 3 was afzien. Na de Alpenreuzen zou het makkelijker worden. Het tegendeel bleek waar. Een dikke noord-westen wind stak rond 10 uur de kop op en blies de gemiddelde snelheid flink terug. Daarbij was het behoorlijk koud, ondanks het zonnetje. Fraai waren de uitzichten op (het meer van) Genève en later ook op de Mont Blanc. Langs Genève nog de col de Faucille op (1320 mtr hoog) en weer Frankrijk in naar het volgende kamp in de Jura. Het hoogst gelegen kamp (ca 1000mtr) en dat was goed te voelen in onze tentjes. Dag drie was toch goed voor 164 km en 3200hm. De avondetappe werd opgeluisterd door de inmiddels gearriveerde bikewriters, het fietsende schrijversgilde (Dirk Jan Roeleven, Tim Krabbé, Maarten Ducrot).
Dag 4 begon zoals dag 3 was geëindigd, met een vette tegenwind! De 50km vielen al veel deelnemers uit, mede door de vermoeidheid van de eerste dagen en het vele klimmen. In groepjes en waaiers werd gefietst, maar toch was het een forse aanslag op de al fors aangetaste reserves. De vele pijntjes in de diverse lichaamsdelen werden extra gevoeld in deze ruim 190km lange etappe. 3 cols van de derde en één van de tweede categorie sloegen het veld uiteen. ‘S avonds hoorden we dat er tientallen uitstappers waren deze dag. Gelukkig hielden we het wel (vrijwel) droog en werd de wind later op de dag iets minder. Ducrot en Krabbé (71 jaar inmiddels) vlogen ons redelijk rap voorbij om hun prestigeduel uit te vechten. De avond werd gebruikt om iedereen weer bij te voeren en enigszins op te lappen (Ina!). Het begeleidingsteam van Ina, Marion, Jeroen en Gerben doet fantastisch werk. ze bouwen de tenten op, slaan voer in voor onderweg (veel appeltaart en bananen), rijden honderden kilometers om ons te ondersteunen bij de checkpoints en zorgen dat we op tijd weer kunnen fietsen.
Morgen, donderdag 4 september komen 130 km’s door de Vogezen onder de wielen met als opvallendste col de Grand Ballon, scherprechter in de laatste Tour de France. Weer klimmen dus, maar hopelijk met minder wind…..
Team Ratatour Tour For Life 2014 